غزل شماره 412 حافظ: مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو - کلاه تهران

به گزارش کلاه تهران، غزل شماره 412 حافظ محصول طبع آزمایی شاعر در دوره اول حکومت شاه شجاع است که با ردیف ابرو سروده شده و روی دل شاعر در پرورش مضامین آن به جانب شاه شجاع است. کمان ابروی یار و دلدار چشمِ حافظ را خون افشان نموده است یعنی بجای اشک خون می گرید. از دست چشم و ابروی محبوب همه عالم پر از آشوب خواهد شد و حافظ غلام چشم مست معشوق است.

کلاه تهران | سرویس فرهنگ و هنر

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی

نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو

هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش

که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو

رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم

هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو

روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست

که بر طرف سمن زارش همی شود چمان ابرو

دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی

که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو

تو کافردل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم

که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری

به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

اگر در دام عشق گرفتار شده ای خودت را عذاب نده و ناامید مباش، تنها شکیبایی پیشه کن، تو با صبر و بردباری به کام دل خواهی رسید و رقیبان از میدان به در می شوند. اگر هم به خاطر مال جهان و برای رسیدن به مقصودت بسیار کوشش می کنی ولی به نتیجه ای نمی رسی؛ این نشانه ای از سست شدن ایمانت است. عقل و زرنگی به تنهایی کافی نیست و باید لطف خدا یار تو باشد تا پیروز شوی؛ از یاد خدا غافل مباش، دست دعا به طرف پروردگار جهان بگشا که اگر به خدا توکل کنی و در راه او قدم بگذاری به صراط مستقیم راهنمایی شده، حریفان خود را شکست خواهی داد و به هرآنچه می خواهی دست می یابی.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 413 - خط عذار یار که بگرفت ماه از او

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 412 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 412 حافظ

بیت اول

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

از دست آن یار کمان ابرو اشک خونین از چشم هایم روان است، عاقبت جهان از چشم و ابروی او پر از آشوب خواهد شد.

✦✦✦✦

بیت دوم

غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی

نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو

من چاکر چشم آن یار زیبا هستم که وقتی از مستی به خواب ناز فرو می رود، چهره اش مانند باغ گل است و ابروان سیاهش همچون سایبانی بر آن چهره سایه انداخته است.

✦✦✦✦

بیت سوم

هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش

که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو

پیکرم مانند ماه نو از این غصه باریک و خمیده شد که با وجود انحنای ابروی او، ماه آسمان با چه جرأتی از بلندای آسمان خود را می نمایاند؟

✦✦✦✦

بیت چهارم

رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم

هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو

دور از چشم و توجه نگهبانان، از چشم و پیشانی آن معشوق هر لحظه هزاران اشاره به ما می رسد و در این میان ابروی یار پرده دار و پیغام رسان است.

✦✦✦✦

بیت پنجم

روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست

که بر طرف سمن زارش همی شود چمان ابرو

پیشانی او برای جان گوشه نشینان، باغی دلگشا است که ابروانش گرد آن گلزار با ناز می خرامند.

✦✦✦✦

بیت ششم

دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی

که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو

با این زیبایی محبوب، دیگر کسی از زیبایی چشم حور و حالت ابروی پری سخن نمی گوید.

✦✦✦✦

بیت هفتم

تو کافردل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم

که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

تو بی رحم سنگدل چهره و گیسوی خود را نمی پوشانی و از آن می ترسم که انحنای آن ابروان دلربا، قبله و محراب مرا به سوی خود بگرداند.

✦✦✦✦

بیت هشتم

اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری

به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو

با آنکه حافظ در طرفداری از محبوب خود همچون پرنده ای زرنگ بود، عاقبت آن کمان ابرو با تیر عشوه مژگان چشم خود، او را شکار کرد.

منبع: توضیح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.