تحریم و ترامپ؛ راهکار چیست؟ - کلاه تهران

به گزارش کلاه تهران، سیدمحمد مرندی-استاد دانشگاه تهران:طرح هرگونه مذاکره از سوی آمریکا و دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در شرایط کنونی به نفع آمریکاست.

ایالات متحده از اردیبهشت ماه سال گذشته با خروج از برجام تحریم هایش را بازگردانده و اگر بار دیگر تن به مذاکرات دهیم، آن را از موضع ضعف پذیرفته ایم و درنتیجه باید پیغامدهای تلخ و ناگوارش را نیز بپذیریم و امتیازها زیادی تسلیم آنان کنیم.

• در این باره طرح 7نکته لازم است:

1- اول اینکه این ایران نبود که میز مذاکرات را ترک کرد بلکه آمریکایی ها بودند. خروج آمریکا از توافق هسته ای کلیت برجام را با وجود 5قدرت دیگر حاضر در این توافق از بین برد. هرگونه مذاکره جدید باید مشروط به بازگشت آنها به برجام باشد؛ اگر ایران نقطه آغاز جدیدی برای مذاکرات بپذیرد، نفع حداکثری ایالات متحده و حداقلی ایران را در پی خواهد داشت. بنابراین به نظر می رسد حتی صحبت از مذاکره با آمریکا در این مقطع برای کشور خسارت بار است.

2- وزارت امور خارجه آمریکا خاتمه اردیبهشت ماه سال گذشته 12شرط برای مذاکره با ایران و رسیدن به توافق گذاشت. محتویات شرایط به گونه ای هستند که مذاکره در هیچ موضوع جدیدی برای ایران شدنی نیستند. مذاکره مجدد یعنی ما در شرایط بسیار بدتری از برجام باید مقابل آمریکا بنشینیم، اگر الان مذاکره کنیم یعنی پذیرفته ایم یکی باج گیری کند و ایران نیز به او باج بدهد.

3- بعضی در مقایسه شرایط امروز با تحریم های سال90و 91 به دنبال مشابهت سازی یک مذاکره جدید هستند. باید توجه کنیم که در آن سال ها ما ابتدا مذاکره با آمریکا را نمی پذیرفتیم، چون یک پیش شرط داشتیم و آن به رسمیت شناختن غنی سازی بود. از طرفی آمریکایی ها متوجه شده بودند که به رغم شرایط تحریمی به نتیجه نمی رسند. مبتنی بر همین شرایط باراک اوباما، رئیس جمهور سابق آمریکا به رهبر انقلاب ایران پیغام داد که ما غنی سازی را قبول داریم. در این شرایط بود که ما پذیرفتیم مذاکراتی را آغاز کنیم. بنابراین آنها امتیاز دادند تا ایران پای میز مذاکرات نشست. هم اکنون شرایط کاملا برعکس شده است؛ گلوی ما را گرفته اند؛ می گویند گذشته را دور بریزید و با ما مذاکره کنید؛ این نهایت ضعف است. این یعنی داریم استقلال و ثبات آینده کشور را به خطر می اندازیم.

4- چرا ترامپ متفاوت از اوباما به تأثیر تحریم ها می نگرد؟ ترامپ به خاطر سیگنال هایی که ما به خارج از کشور داده ایم حس می نماید می تواند از روش تحریمی دوره آقای اوباما استفاده مجدد کند و امتیاز بیشتری بگیرد. متأسفانه در دوران آقای اوباما عده ای در داخل کشور گفتند ما در آستانه جنگ هستیم، عده ای هم می گفتند اقتصاد ما در حال فروپاشی است و نمی توانیم ادامه دهیم. ترامپ منتقد جدی پذیرفتن حق غنی سازی اورانیوم از طرف اوباما بود. او معتقد است فشارها باید ادامه می یافت تا ایران به زانو دربیاید.

چون در داخل ما همین پیغام ها را داده ایم.

آنها رسانه ها، سیاستمداران و نمایندگان ما را رصد می نمایند. اوباما گفته بود نظام تحریم تا ابد دوام نمی آورد و به همین خاطر امتیاز غنی سازی را به ایران داد، ولی ترامپ می گوید این کار اوباما احمقانه بود، باید گلوی ایران را می گرفت تا به زانو دربیاید. سیاستگذاران، نخبگان و نمایندگان پیغام می فرستند باید کوتاه بیاییم و طرف مقابل روی همین موضوع حساب باز می نماید. درک طرف مقابل از انسجام، مقاومت، ایستادگی و حقوق ملی ایران بسیار مهم است. اگر طرف مقابل حس کند که انسجام داخلی وجود دارد تردید می نماید و اگر حس کند ضعفی و شکافی در داخل وجود دارد از آن به شدت و به بهترین نحو بهره برداری می نماید.

5- آیا جنگی اتفاق می افتد؟ آنچه مسلم است این است که آمریکایی ها می دانند پیروزی در جنگ با ایران ممکن نیست. امکان دارد امثال بولتون در آمریکا به دنبال جنگ باشند، ولی حاکمیت ایالات متحده می فهمد توانمندی ایران در خلیج فارس چیست.

6- حاکمیت آمریکا چه تصوری از جنگ دارد؟ شرایط منطقه ای ایران چگونه است؟ ارزیابی این 2سؤال نشان می دهد ما با دوگانه جنگ و صلح روبه رو نیستیم. به نظر می رسد آمریکا و در رأس آنها ترامپ، نیروهای نظامی و سازمان های امنیت ایالات متحده اصلا به دنبال جنگ نباشند. بولتون شاید به دنبال جنگ باشد ولی حاکمیت آمریکا به دنبال جنگ نیست، دلیلش این است که می دانند نمی توانند پیروز شوند. ایران مثل 15یا حتی 5سال پیش نیست، متحدان قدرتمندی دارد و مطمئنا آمریکایی ها درک و شعور کافی نسبت به این مسئله دارند. از طرفی هم اگر درگیری صورت گیرد میلیون ها پناهجو از منطقه به سمت اروپا در حرکت خواهند بود.

7- راه چاره چیست؟ باید توجه کرد ایران در دوره اوباما نیز به سیستم بین المللی بانکی وصل نشد. ترامپ هرگونه توافق جدید با ایران را نقض خواهد نمود. او همین که متوجه گردد ما از موضع ضعف پای میز مذاکره احتمالی خواهیم نشست، ایران را رها نخواهد نمود. راه چاره منطقی تقویت انسجام داخلی کشور است و در ابعاد خارجی باید با کشورهایی که با ایران همکاری می نمایند، چه در سطح منطقه و چه در سطح بین المللی نهایت همکاری را داشته باشیم.